Clarence Smith, better known as Pinetop Smith or Pine Top Smith (1904 - 1929) performs Pine Top Boogie. From the rare LP you see above, part of a four LP set produced by the jazz critic Leonard Feather and released by Decca in 1957 under the title \"Encyclopedia of Jazz on Records.\"
Буги-вуги (англ. boogie-woogie) — это джазовый стиль, который оказался весьма доступным для широкой слушательской аудитории. Это фортепианный стиль, но инструментальные пьесы в этом стиле порой успешно исполнялись и оркестрами. Сама эта музыка появилась ещё до того, как ей было дано такое необычное название. Исследователи отмечают появление первых рисунков для левой руки, похожих на то, что впоследствии стали называть буги-вуги, ещё в конце XIX века у ранних пианистов рэгтайма. А первая публикация, связанная с применением так называемого «гуляющего баса» (Walkin' Bass), датируется 1909 годом в пьесе «Rag Medley» пианиста по прозвищу Blind Boone. Позднее, в 1913 году, появились записи с подобными рисунками в пьесе Арти Мэтьюза «Ragtime Rag». Пианист Джордж Томас под псевдонимом Клэй Кастер (Clay Custer) выпустил в 1923 году запись пьесы «Rocks». Таким образом, можно видеть, что буги-вуги зародились как ответвление техники рэгтайма, хотя и совершенно отличаются от него техникой исполнения. Сам термин «Boogie Woogie» вошёл в обиход как обозначение танца под аккомпанемент фортепиано в 1928 году, когда вышла запись пьесы «Pine Top's Boogie Woogie» пианиста по имени Pine Top Smith.
בוגי ווגי הוא סגנון של בלוז המבוסס על תפקידים לפסנתר ומקורו בשיקגו שבארצות הברית. הסגנון היה פופולרי מאד בשנות השלושים ותחילת שנות הארבעים.
בניגוד לבלוז, שלרוב מטרתו היא להביע רגשות או לספר סיפור, הבוגי ווגי משמש בעיקר כמוזיקת ריקודים, ואפילו מילות שירים בסגנון לרוב יעסקו בהוראות לרוקדים.
המבנה ההרמוני של הבוגי ווגי לרוב דומה עד מאד לזה של הבלוז. מנוגן בסולם פנטטוני, ומבוסס על הטוניקה הסאבדומיננטה והדומיננטה, כשלעתים משתמשים גם בדומיננטות שניוניות. כמעט תמיד הקצב הוא ארבעה רבעים, וכל \"סבב\" של המהלך ההרמוני (בית של שיר) לוקח 12 תיבות, והטמפו מהיר.
El boogie-woogie es un estilo de blues basado en el piano, generalmente rápido y bailable. Se caracteriza por la ejecución con la mano izquierda de determinadas figuras. Esta figuras que construye la mano izquierda están escritas en corcheas, en compases de 4/4, constituyendo así el denominado eight-to-the-bar. Usualmente se empleaban dos tipos de figuras: la denominada \"octava galopante\" (inspiradora de los \"bajos galopantes\" o walking bass que caracterizarán después el rock and roll), así como los acordes rápidos conocidos como rocks.
Boogie-woogie - styl gry fortepianowej zapoczątkowany przez Afroamerykanów, przeważnie w instrumentalnym bluesie, z charakterystycznymi, mocnymi figurami basowymi. Rozwinął się po 1920 roku w Chicago i St. Louis. Styl wywodzi się z instrumentalnego bluesa, przy czym często w pierwszej fazie jego rozwoju zdarzały się formy pograniczne, sąsiadujące ze stylem ragtime oraz stride piano. Utworem przełomowym jest Pinetop's Boogie (1928), ponieważ występuje tu po raz pierwszy nazwa tego stylu. Figury basowe i melodyjne bywają bardzo żywe, powodując u słuchaczy wesoły nastrój. Od niego swoją nazwę wziął swingujący taniec towarzyski pochodzący od tańca boston. Jest to taniec bardzo dynamiczny, o dużym zakresie ruchów. Obecnie tańczony zarówno do stylu muzycznego boogie-woogie, jak i, częściej, do rock and rolla.
\"David Hertzberg\"
